Czarowanie
zaczarowane są twoje słowa
blaskiem srebrzystym do duszy płyną
zanim się skończy ta trawa-mowa
czaruj
w złudnej nadziei tak się rozpłyną
rozsądek sercu na przekór staje
temu drugiemu miłości wciąż mało
bardzo chce wierzyć w to co dostaje
czaruj
zanim od nowa będzie bolało
kolejny sen umyka nad ranem
takie już z nas naiwne stworzonka
wszystko się kończy roz-czarowaniem
wierzymy jednak
jakby to były wielkie marzenia
a nie zwyczajna mrzonka
autor
zwyczajna kobieta
Dodano: 2013-01-01 01:19:34
Ten wiersz przeczytano 3017 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Ale tak "czarując" można naprawdę zaczarować - słowo
ma moc sprawczą... Serdeczności.
Jestem u Ciebie chyba pierwszy raz, a może mi coś
umknęło. To co od razu mi bardzo przypadło do gustu to
budowa wiersza, na mój gust dobra i przemyślana.
Miłość, to magia, bardzo potężna. Pozdrawiam
serdecznie.
Czarowanie - wchodzi w dziwny skład natury ludzkiej i
czasami jak widać się przydaje. Pozdrawiam :)
Ładny wiersz, subtelny. Rozjechał się tylko koniec 3
zwrotki aż na 15 głosek. Jeśli zastąpisz dwa
przedostatnie wersy - wierzymy jakby to była prawda -
zakończenie zachowa płynność. Pozdrawiam :)))) PS.
dziękuję za miłe słowa :)
Ciepło, ale i z nutą goryczy...
Pozdrawiam.
"zaczarowane są twoje słowa"
...na tak :)
Piękny :)
Nie żałuj więc przeszłości
i nie przestawaj marzyć,
lecz sięgaj do przyszłości,
bo wszystko się może zdarzyć...
Ciekawe :)
Pozdrawiam! :)
Zaczarowałaś mnie tym wierszem!
Pozdrawiam serdecznie:)
Ładnie czarujesz i niech tak zostanie.
Witaj, Aniu, czarujesz tym czarowaniem w wierszu i oby
na jawie:)
wiara to siła
a nadzieja nasza przyjaciólka
czarujesz slowem
niech rozczarowań będzie jak najmniej a marzeń pełna
głowa:-)
pozdrawiam serdecznie noworocznie:-)
tak, niektórzy potrafia oczarować słowami, w czynach
jednak (tak jak napisałaś) roz-czarować ;-)