Czas
Jedyny czas jaki mamy,
mnożymy.dzieląc każdą chwilę.
Na dni ,miesiące rozdzielamy,
a każdy dzień zostaje w tyle.
Lecz czeka na Nas każda chwila,
zapomnieć się w niej, zostać dłużej.
By złapać ją, jak w dłoń motyla,
gdzie tylko można sadzić róże.
I nie ustawiać barier sercu,
a wolne bedzie gdy dusza w locie.
Niech dąży tam, gdzie grono mędrców,
ofiarowuje chwil pięknych krocie.
A słowo niech się staje ciałem,
Tak ważne już,bo przecież dane.
Nie powie nigdy...zapomniałem ,
i nie zostanie odebrane.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.