Czas
Czas którego nie da sie cofnąc
zamyka szemranie rzeki o zmroku dnia
upalnego
Wygasza blask spojrzeń iskrzących
usypia stukot serc niepewnych
Przyspieszając koniec spotkań
niezbędnych lecz błędnych
spotkań nie na miejscu
i nieoczywistych
Zamienia perspektywę snu na jawie
w nierealnej bajki wspomnienia
Zabija uczucia
choć niewyjawione
gorące
namiętne
intymnością przepełnione
spalone żarem dogasającego słońca
przepełnione zapachem nagrzanej łąki
zagłuszone melodią chrząszczy
wieczornych
i zapachem lata
lato jak czas przemija
niedopowiedziane sytuacje
niespełnione
niemożliwe
skazane na porażkę
"przyjaźnie"
w sen nocy letniej przechodzą
by potem zimowe poranki srebrzystą łuną
rozjaśniać
do Ciebie, do tego który nic nie wie
autor
meg20
Dodano: 2011-12-12 01:18:06
Ten wiersz przeczytano 520 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Czasem całe nasze życie jest niedopowiedzeniem:)
Wiersz pełen tajemnic,niedopowiedzeń,niezrozumiały
nawet dla tego,który powinien wiedzieć:)Pozdrawiam+++
Głęboko skrywane marzenie od którego uciekam, ale ono
nie daje mi spokoju, i sama nie wiem czy chce mi pomóc
czy zaszkodzic, nie wiem czego chce, ale sieje zamęt
jak już dawno nikt.
Wiersz jakby o marzeniu spowiedź, jakby opróżnienie
kieszeni z ukrywanych tajemnic, gdzie pod określeniem
'czas' kryje się własne gorące 'ja'.
i dobrze że czasu nie można zatrzymać, było by
wiecznie lato, albo wiecznie zima! Pozdrawiam!