czas chłodu
ta jesienna godzina
tak bardzo spóźniona
dyszy ostatkiem sił jak starcy
których czas nieubłagalnie
odchodzi w nieskończoność
wywijając sękatymi palcam pędzi
żeby schować się we własnym mroku
i przeraża się swoim strachem
bo przez dziurę w niebie umyka dusza -
nie wiadomo dokąd
języki chmur rozpuszczają słońce
łącząc wodę i krew
i mieszają czarne i białe myśli
a ukryte we mgle pragnienia
to pamięć krążąca w chaosie
gdzie niebezpieczne słowa
kruszą się i walą z hukiem gromu
jak rzeźby drewnianych postaci
których proch zmieszany z łzami
wsiąka w łakomą ziemię
tuż przed nadejściem czerni
rozpryskują się emocje -
to rozerwane korale z gwiazd
wyczyszczonych na kość
przez uparte deszcze
zapadasz się głębiej i głębiej
szukając samego siebie
w zapomnianych radosnych dniach
latach bez barw, bezruchu zim -
i w jesieniach długich i mrocznych
a pod koszulą twojego ciała
robi się coraz zimniej
Komentarze (15)
Z podziwem dla wyssukanych metafor i wyjatkowego
wiersza pozdrowienia zostawiam
bardzo na tak
Bsrdxo smutny wiersz w mrocznej odslonie..
Pięknie Wszystkim dziękuję z odwiedziny, poczytanie i
za ciekawe komentarze.
Proszę, nie odbierajcie tego co piszę jako mojego
aktualnego stanu.
Lubię pisać i czytać ponure wiersze, co nie znaczy, że
jestem nieustająco pogrążona w czerni czy samotności.
Pozdrawiam serdecznie i życzę pogodnego dnia :)
Pewnie niełatwo funkcjonować w takim nastroju.
Wiersz bardzo się podoba.
Pozdrawiam :)
Nie na raz. Wymaga zwolnienia i powtórek. Liryka
niezwykle przejmująca, wręcz namacalna.
Późna jesień wlewa smutek w nasze serca. Wiersz pełen
melancholii, obrazowo przeszywa chłodem.
Ciepła i słońca życzę :):)
Witaj
Nietuzinkowy tekst w nietuzinkowym wierszu.
Przesyłam ukłony Szadunko.
Rzeczywiście mroczny chłodny klimat... Ale ja takie
uwielbiam :) I jeśli mam być szczery, to nie jesień,
czy zima budzi we mnie mroczne refleksje, ale lato
najczęściej ;-) Msz - wiersz znakomity, znakomite
metafory.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo zimno i smutnie w wierszu... Pozdrawiam
Witam!
Twój wiersz to dla mnie mroczna,pełna smutku jesienna
melancholia pokazująca trudne chwile samotności i
przemijania.
Ukazałaś to bardzo wyraźnie.
Wersy są przepełnione prawdą,żalem i brakiem nadziei.
Piękny wiersz.Serdecznie pozdrawiam
przenika ten chłód wiersza.
W dole zawsze mroczno i zimno, trzeba koniecznie wyjść
z dołka...pozdrawiam ciepło :)
Mroczny i smutny wiersz. Oddaje uczucia osób starych,
zmęczonych życiem.Pozdrawiam serdecznie z podobaniem.
Udanego dnia z pogodą ducha:)
Zima u mnie już.
Ciemno i melancholijnie- jak w tym wierszu.
Ładnie.