Czas na dwoje nas

Kluczem dzikich gęsi zamknęła jesień wspomnienie lata.
Szumem skrzydeł zamiotła porozrzucane po niebie obłoki,
białym piórem szybującym na wietrze podpisała wizę spóźnionym wspomnieniom.
Wpisane w błękit, wiedzione przeznaczeniem, instynktem prowadzone,
odchodzą wraz z pogodnymi porankami, ciepłymi wieczorami.
Koniec dnia.
Wieczór zatrzymał się na chwilę,
by po złapaniu oddechu ustąpić miejsca nocy.
Nie otula ciepłem, nie kusi zapachami kwiatów,
nie prowadzi w spacerowe alejki.
Oparte o balustradę dłonie marzną.
Noc wsuwa się pod sweter dotykiem chłodu.
Spoglądam w niebo.
Na doskonałej czerni, niewielka plama szarości zdradza kryjówkę księżyca.
Widocznie i jemu za zimno na spacery.
Chłód ośmielony moim bezruchem zagarnia mnie w posiadanie.
Na policzku zimny dotyk nocy.
Ramiona odruchowo podnoszą się w obronnym geście.
Listopadowa noc pokazuje swoje prawdziwe oblicze.
Zimna, wilgotna, mroczna.
Spoglądam jeszcze raz w niebo.
Ciemna płachta nocy zakrywa zazdrośnie dary nieba.
Czas niebieskim cyferblatem, melduje zbliżającą się godzinę.
Czekanie na ciebie dobiega końca.
Kiedy krzesło skrzypieniem potwierdza przydatność,
kiedy gorący kubek grzeje zmarznięte dłonie,
noc listopadowa zmienia swe oblicze.
Jest teraz ciepła, przyjazna i gotowa do przyjęcia nas w swój czas,
czas na dwoje nas.

autor

dewaluacja13

Napisany: 2013-12-14 Dodano: 2013-12-14 14:48:56

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie