Czas pożegnań
Jakże jest trudno patrzeć przed siebie,
gdy twoje Słońce na niebie gaśnie.
Gdy smutne serce dusi nostalgia -
w bezlitosnym przeznaczeniu właśnie.
Muszę raz jeszcze w myślach pogrzebać,
do lat minionych powrócić skrycie.
Wspomnienia swoje w pęczki pozbierać,
coś zrobić ze swoim smutnym życiem.
Nade mną wisi miecz samotności,
starość nieubłaganie przestrasza.
A może Ruda zabrać się z tobą?
Może w niebie, przetrwa miłość nasza???
autor
Stumpy
Dodano: 2016-10-04 14:43:03
Ten wiersz przeczytano 1546 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Samotność nie boli, ale bardzo doskwiera dlatego tak
bardzo się jej boimy. Smutny wiersz, skłania do zadumy
nad życiem. Pozdrawiam
to prawda jak trudno gdy słońce życia gaśnie ..
Każdego czeka czas pożegnania. Ładny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Piękny wiersz.
wzruszyłeś:(
Zdrowia życzę, byś został z nami jak najdłużej.
Gdzie ty chcesz iść z tą rudą i kto mnie optymizmem
będzie zarażał co? pisząc tak piękne wiersze
serdeczności:)
Trudno patrzeć przed siebie,
gdy twoje Słońce gaśnie.
Smutne serce dusi nostalgia -
i cicho zasnęłaś właśnie.
Jeszcze muszę w myślach pogrzebać,
do lat minionych powrócić,
wspomnienia w pęczki pozbierać,
od nowa ułożyć życie.
Nade mną miecz samotności,
starość tylko przestrasza.
Może Ruda zabiorę ze sobą?
Może w niebie, przetrwa miłość nasza?
autor
Stumpy, a może by tak?
Jasienią człowieka nachodzą różne myśli, Pozdrawiam.
Melancholijnie aczkolwiek jak można pisać o
samotności?
Jesień nie tylko porą roku jest specyficzna, lecz
jesień życia bywa też trudna tym bardziej, kiedy
piszesz z taką refleksją…
Pozdrawiam serdecznie i uśmiech zostawiam:)
tak człowieka nachodzą różne myśli... nawet takie, po
co my na ten świat przyszli... ale dzień, za dniem...
osiągamy cel - każdy w swoim czasie. pozdrawiam.
Po z strof drabinie
nostalgia płynie...
+ Pozdrawiam
Jak ładnie
Piękna Twoja miłość
Pozdrawiam Stumpy:-)
Jak ładnie
Piękna Twoja miłość
Pozdrawiam Stumpy:-)
Nostalgia Cie dopadła, ale czasem jest potrzebna.