Czas przytuli
w pejzażu życia
ludźmi otoczona
tęsknię za dworcowym zgiełkiem
z widokiem błękitu
rozczochrane serce przyspiesza
upajając się widokiem szczęścia
chwile radosne pędzą
nieustannie
przybliżając pożegnanie
łzy zawsze znajdują
miejsce na twarzy
nadmiar chowam w rękaw
wskazówki cofam ukradkiem
czas znów łaskawie przytuli
przy odrobinie starania
nauczę się pożegnań.
https://www.youtube.com/watch?v=a0KeEwRQF4E
Komentarze (82)
Sebastianie, Krzysiu bardzo dziękuję za czytanie i
komentarze.. Miłego wieczoru :)
Witaj Eluś:)
Jak widziałaś u mnie dworzec mam blisko choć może co
do zgiełku, zbyt mała wioska:) Super:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Pozdrowienia
Ładnie u ciebie, Elu.
Choć powiewa tu lekkim smutkiem
serce polewa miękkim skutkiem
kwiaty miłości dorastają
ni w złości one się starają.
Promyczku, bardzo dziękuję za pamięć i komentarz :)
Tomku, bardzo dziękuję za odwiedziny i komentarz.. Nie
mogę obiecać. Miłego wieczoru :)
Ujmujący wiersz, Mgiełko.
Pożegnania, bywają trudne...
Pozdrawiam serdecznie.:)
Warto było czeka na wiersz, który jest
odzwierciedleniem tego co czuję. :)
Długo kazałaś czekać na siebie. Cieszę się z Twojego
powrotu.
Nie znikaj więcej, proszę. :-)
EMC bardzo dziękuję za komentarz pod wierszem.
Pozdrawiam :)
Pękny wiersz o trudnych chwilach pożegnania.
Pozdrawiam:)
Lotko, bardzo dziękuje za pamięć i komentarz.
Spokojnej nocy :)
Przepięknie!
Cieplutko pozdrawiam :-)
Kiko bardzo dziękuję za obecność pod wierszem i
komentarz. Pozdrawiam ciepło :)
Piękne wersy
Pozdrawiam serdecznie:)
Jagódko, bardzo dziękuję za komentarz. Miłego dnia :)