A czas robi swoje
Jakże odległy był tamten cmentarz -
wszystkie mogiły, zielone od
świerku,tarniny takie dalekie, prawie
nieznane. Nie miałam wtedy pojęcia, że
szybko kwiaty z bibuły przeminą, a
chryzantemy, co pyszniły się luksusem,
zaraz na grobach u najbliższych ze mną
zamyślą się na dłużej.
Zaduszny dźwięk dzwonów zapraszał do
niebios dusze. Kościelny za parę groszy
otwierał bramę też potępionym. A my z
beztroską w tornistrach, zaraz po szkole
szliśmy dopalać lampki. Przedłużając
płomień, torowaliśmy zmarłym drogę na drugą
stronę.Najlepsze były szklane, długo
służyły jako recykling garnków dla
lalek.
Spośród grobów z krzyżem drewnianym, dwa
nagrobki pamiętam; jeden dziewczyny, drugi
pogodnej pary i wszyscy troje na zdjęciach
roześmiani, choć tragicznym krokiem w
niebiańskie weszli podwoje.
Na jednym dziś błyszczy granit z drugiego
czas zostawił mchem porośnięty fundament.
Co roku we Wszystkich Świętych pali się na
nich pamięć.
budleja
Komentarze (44)
jak dla mnie doskonały wiersz, zrobił na mnie ogromne
wrażenie
Czas zrobi swoje .. i ten płomień na grobie znaczy o
nich pamięć ..
O tak czas robi swoje?
Ciekawy refleksyjny wiersz, którym z nami dzielisz
się…
Czas zadumy i pamięć o tych, którzy już odeszli, jest
sporo grobów zaniedbanych a mimo to zawsze ktoś
postawi znicz, aby posłać światełko do nieba?
Pozdrawiam serdecznie i uśmiech zostawiam:)
I ja dokładam światełko pamięci
...piękne wspomnienia...
pięknie opisałaś pamięć
serdecznie pozdrawiam
Zapalam wirtualny znicz.
Pięknie, ciepło napisane, z magiczną mgiełką
dzieciństwa unoszącą się nad wierszem.
Pozdrawiam
To tekst w sam raz na Wszystkich Świętych,
piękny bo prosto z życia wzięty!
Pozdrawiam!
Pamięć człowieka istotą jego człowieczeństwa
świetnie
Dziś me święto, to świetuję,
Z dusz tych dusznym karnawałem,
Strachu wcale już nie czuję,
Choć, gdy żyłem, to się bałem!
ukłony
Dlaczego nawet po śmierci musi być zaznaczona
zasobność portfela.
Bardzo ciekawa refleksja.
Pozdrawiam paa
Piękny opis. Zatrzymuje na dłużej.
Idąc aleją cmentarza widzimy na zdjęciach uśmiechnięte
twarze Zmarłych, tak jakby uśmiechali się do nas ze
szczęścia.
Pozdrawiam serdecznie .
Piękny, obrazowy wiersz! pełen zadumy nad
przemijaniem!
Pozdrawiam serdecznie.