czas się pozbierać...
kroczę po śladach,
które wiatr rozmywa.
nie umiem odnaleźć swej drogi,
czy czasem tak bywa?
muszę,
pozbierać kawałki swojego życia,
kiedyś dawno pogubione.
stanąc przed samym sobą,
zdjąć z głowy koronę.
spojrzeć w lustro
duszy szklane odbicie.
zrobić jakiś rachunek,
pomyśleć nad życiem.
mijam drogowskazy,
które prowadzą do nieba.
muszę się pozbierać
chyba czasem tak trzeba...
autor
anoolka
Dodano: 2009-04-05 14:15:50
Ten wiersz przeczytano 649 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Podoba mi się treść, dobra forma wiersza... Ma w sobie
pokorę, zadaje pytanie, na które każdy z nas musi
jednak znaleźć własną odpowiedź... Pozdrawiam.
Świetny wiersz!Jestem pod wrażeniem,oby tak dalej...I
rzeczywiście często tak trzeba...