Czasami lepiej

Tym, którzy wiedzą, co czasami lepiej w świecie wychodzi, patrzącym na obłoki oczyma dziecka... z nadzieją

Czasami lepiej siąść wśród traw wszelkiego kwiecia.
Być dzieckiem i mówić do dziecia. Tak z żalu,
Jak brzask nucący pieśń życia płowego kwiatu barwy metalu.
Z łąki w betonowej skorupie na przedmieściach nowego bycia.

Czasami lepiej płynąć tonią wody wyniosłej ograniczonego pływu.
Być statkiem na parę migoczącym w dali czekać na podróż nową,
gdy piec ktoś rozpali.
Sunąć potem w bezruchu, więcej jakoś czekać. Czasami lepiej…

Czasami lepiej patrzeć na gwiazd nierówne kręgi.
Widzieć tam tyle miłości i blasku minionej potęgi.
Największa, najmniejszą jest przecież,
Te inne są większej materii.
Zrozumieć przyjdzie nam wkrótce życie w tej wielkiej scenerii.

Czasami lepiej śpiewać, łatwiej będąc samym sobie
Posłuchać wtedy czasu, on to wszystko powie.
Dziecko słyszało już wcześniej leżąc pośród trawy…
Widziało tam motyla żyjącego dla zabawy –
W chwili niezatroskanego nawet tym wczorajszym deszczem,
Który wypalił jego ostatnie skrzydło.

autor

Laiik

Napisany: 2002-03-29 Dodano: 2006-02-21 11:29:51

Ten wiersz przeczytano 652 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie