Czekam...

Po długiej przerwie...

Wysoko tak,
Prawieże dotykam gwiazd
Tylko...
Eh, głupi dach...

Siedzę sama
W kręgu kamiennych ścian,
Jestem tylko ja i...
I ten świecący pan
- za oknem...

Wysoko tak,
Przez okno wdziera się światło miesiąca
Sama w tej wieży,
Czekam na znak
- wybawienia...

Już nie raz
Wypatrywałam księcia
Na białym koniu,
W srebrzystej zbroi,
Pędzącego mnie uwolnić...

Ruciłabym mu warkocz, sznur,
Cokolwiek!
Utonęłabym w jego pełnych miłości ramionach
I zapomniałabym
- O wszystkim innym...

Przed sobą miałabym tylko jego oczy,
Jego łzy wzruszenia
Kap, kap - to co było,
Tego... już nie ma...

- - -

O! Jest już go widzę!
Nadjeżdża na swym koniu!
Tylko...
Dlaczego? Dlaczego czeka?
Dlaczego stoi w osłupieniu?


Wysoko tak,
W kręgu kamiennych ścian
Czekam na Ciebie
A Ty...
- nie nadjeżdżasz

Dla (...). Kocham Cię, a Ty mnie?

autor

Madziaw

Napisany: 2006-04-09 Dodano: 2006-04-09 13:19:03

Ten wiersz przeczytano 701 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie