CZERWONY POKÓJ
...to moje życie...
czerwony pokój
łoże i ściany
widok z okna na rynsztok
to obraz mojej codzienności
łzami zalana
robię makijaż
po co
dla kogo
kurtyzana
kobieta bez duszy
bez siebie samej
na dnie życia
stworzona w jednym celu
czerwone latarnie ulicy
wyznaczają do mnie drogę
jestem nikim
jeszcze tylko dzień dwa
i odejdę na zawsze
zabity we mnie człowiek
zabita we mnie ja sama
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.