Człowiek.
Oto ja!
Człowiek nowego tysiąclecia.
Skąd przychodzę?
Jaki jestem?
Pytań jest wiele.
Odpowiedzi brak!
Słońca promieniem jestem.
Odmętem burzy bywam...
Pragnieniem życia imię moje.
Nazwisko wodospadem śmierci...
Oto jestem!
Z oddali patrzę.
Nowego nie widzę nic.
Człowiekiem wydaje mi się być?
Komentarze (2)
Piękna kompozycja wiersza. I dajesz do myślenia.
Pozdrawiam.
ładny wiersz...daje do myślenia