Człowiek od krzyża
Pamięci Krzysztofa P. (1952-2016), który przegrał walkę z rakiem. "Odszedł tam, gdzie rosną poziomki".
Jest jeszcze jeden,
Człowiek od krzyża,
Co twarz ma szpetną,
Chociaż serce złote,
Trochę się garbi,
Lico wykrzywia,
Wyprzedza księdza,
W marszu żałobnym.
Smutnym pochodom,
Przewodził wielu,
Jako młodzieniec,
Człowiek dojrzały,
Czas wyrył bruzdy,
Na jego czole.
Kto krzyż poniesie,
Gdy go nie będzie ?
autor
Adaśko
Dodano: 2016-10-04 17:16:30
Ten wiersz przeczytano 1235 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Ciekawy przekaz
Czasu i zdrowia się nie kupi, dlatego bezwzględni
zabierają wszystko i wszystkich
piękny
pozdrawiam :)
bardzo wymowny piękny wiersz ...oddałeś należny hołd
człowiekowi ze złotym sercem jak piszesz ....
pozdrawiam serdecznie:-)
Piękny wiersz
Wymowne, zwłaszcza, że i ja m.in. jestem od Krzyża.
Krucyferariusz to ja.
nikt Nam tu na ziemi nie obiecał,że będziemy żyć tu
wiecznie
Przykre i smutne ,że trzeba odejść i ta przegrana
walka z chorobą :(
Ciekawy wiersz.Staram się nie wtrącać ale
zakończyłabym tak;
Kto krzyż poniesie?
On drugim brzegiem
idzie do Pana.
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
nie ma ludzi niezastąpionych, choć to bardzo
przykre,ważne byśmy byli zapamiętani,ładny
hołd,pozdr:)
Dobry refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)))
Twój wiersz Adasiu bardzo porusza i budzi mądrą
refleksję. Często w życiu musimy uczyć się pokory,
nawet gdybyśmy nie chcieli.
Czas swoje zrobił, zabrał rego, co tyle razy krzyż
innym nosił, tera sam o to innych
poprosił...pozdrawiam serdecznie
Piękny wiersz.
"Chociaż serce złote,"
Choć serce złote,
Smutny refleksyjny tekst.
Myślę jednak, że wszyscy
nosimy swój krzyż przez
życie, ale ważne jest, czy
niesiemy go z godnością
i prawdziwą wiarą w jego moc.
Miłego wieczoru:}