cztery pory losu

Taki to już urok życia,
dziś się zjawia jutro znika.
Błyskawicznie czas ucieka,
więc go szanuj, nie narzekaj.

Ostatnie słowa kieruję do nas wszystkich.
Bardzo fajny wiersz o przemijaniu.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)

W sedno o przemijaniu, pozdrawiam ciepło.

Piękny wiersz o przemijaniu i tu chyba każdy inaczej
to interpretuje. Pozdrawiam pozostając z
przemyśleniami :)

Ciekawe.
Ja żyję dniem dzisiejszym z perspektywą wieczności:)
Pozdrawiam

Tak jest.
Pozdrawiam

Rodzimy się z niczym ,umieramy ze wszystkim, oby nie
we wszystkich, którzy zostali.
Piękny refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam:)

Z przyjemnością odbylam spacer porami losu, zgadzam
sie z refkeksja,
Pozdrawiam z wielkim podobaniem

Witaj
A no tak, życie jest niczym cztery pory roku, gdzie
zima zwiastuje śmierć i utratę dóbr materialnych. (To
potworne)
:))))))
A te duchowe?! hmmm, kto wie może gdzieś wędrują.
Pozdrawiam
;)

Pozostając w refleksji wiersza,

pozdrawiam serdecznie:)

P.S Im jestem starsza, tym
bardziej zbieractwo wydaje mi się
mało istotne,
ale też mam słabości
do niektórych przedmiotów, owszem,
ale z wiekiem mniej, niż kiedyś,
a jeśli chodzi o odchodzenie, to do
ostatniego mebla nic nie zabieramy z doczesności
materialnych i msz to dobrze, choć inaczej było np.
gdy chowano faraonów z tzw. bogactwem inwentarza...
Wybacz, że tyle miejsca zajęłam, ale to chyba milsze,
niż zupełny brak zajmowania miejsca...

No tak, rozumiem,
dodam, iż tytuł też
świetny.

Miałam na myśli wymiar wyłącznie materialny, bo to co
całe życie zbieramy umiera razem z nami (dla nas),
choć pozostaje dla innych.

Ciekawe rozważania na temat przemijania, msz nie każdy
jednakowo odchodzi, jedni odchodzą w cierpieniu,
inni w miarę łagodni, jedni w długich mękach, inni
nie,
a czy umieramy ze wszystkim,
ludzie z silną wiarą rzekną, że nie umieramy wcale
tylko przechodzimy do lepszego wymiaru,
a poza tym nasza dusza jest nieśmiertelna, a czy
umieramy ze wszystkim,
nie, bo zostajemy w pamięci tych, dla których byliśmy
ważni, czyli naszych bliskich, msz.
Wiersz inny, niż te które znam u Ciebie ajw, no i jak
zwykle dobry.
Pozdrawiam serdecznie :)

Witam,

widzę to trochę inaczej.
Jestem za pojęciem 'przychodzimy na ten świat nadzy'.
Zgoda jeśli mamy na myśli względy materialne i w
kwestii odejścia.
Rodzimy się jednak z całym bogactwem tyle,że
niematerialnym...

Pozdrawiam z uśmiechem i dziękuję za odwiedziny i miły
komentarz.

Piękny wiersz;)