cztery pory roku

troszeczkę radości w jesienny dzionek

Wiosna! jesteś miła i radosna ,
jesteś piękna i wesoła
ach wiosna,wiosna zieleń nam się dookoła,
biała płachta już umyka,rośnie brzoza jodła,
w lesie można spotkać paproć i usłyszeć śpiew słowika,
wiosna zobacz! to twe pąki kwiatu pachną,kwitną,
dają radość światu,
a zwierzęta za opiekę pokłon ci oddają,
o współżycie dalsze swym istnieniem lata ubiegają.
Lato! upragnione lato znowu ty
błękit nieba,jasność słońca,
ileż w tobie tej radości,
bez początku i bez końca,
zboże rośnie i kiełkuje,
człowiek pachnącego chleba z niego oczekuje,
a ty upał zimnym deszczem pokropujesz,
ludziom miłość ofiarujesz,
wrzos się żółcią mieni,
lato czas już poddać się jesieni.
Jesień! polska jesień ,złotą barwę sobą niesiesz,
błyskawicy wiatru nam nie skąpisz,
błoto,plucha,lekki wietrzyk tańczy z liśćmi zawierucha
jak kochanek upragniony przyrodę do naga rozbierasz,
owoc pracy wiosny,lata zbierasz,
chociaż złote słońce w dłoniach trzymasz,
zimy białej damy nie powstrzymasz.
Zima! zimo bez sympatii cię witamy
i bez ciebie nieraz zimne serca mamy
ty niewdzięcznie matkę ziemię płachtą śniegu ścielisz
po bezdrożach,łąkach,górach bielisz się i bielisz,
twój przyjaciel mróz figle sprawia,
w odkupieniu za to,
szklane malowidła na szybach pozostawia,
zimo,zimo my cię nie potrzebujemy,
wiosny chcemy i pragniemy.

autor

Ewa Kłoczkowska

Napisany: 2014-10-09 Dodano: 2014-10-09 21:24:29

Ten wiersz przeczytano 1704 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyroda Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie