cztery pory życia

wiosna budzi serca by zabiły żywiej
pocałunki słońca pieszczą skórę białą
spijamy nektar z ust naszych łapczywie
w toaście kielichy kwiaty przechylają

lato nam przynosi żar namiętność uczuć
falami pożądań morze nas zalewa
kwiaty z polnej łąki chcę zmysłami poczuć
gorączkę naszych ciał pragnienie pożera

jesień ciepłem barw w zadumie nas pogrąża
babie lato płochliwie szybuje do nieba
ku zachodowi słońca klucz ptaków podąża
wiatr wspomnień zagubi swoją drogę w drzewach

zima szronem przyprószy posrebrzone włosy
świece na kominku w pięknie oczu zabłysną
szept ciepłych ust czułością nas zaskoczy
ciszę przerwie trzask sosny gasnącej iskrą

autor

Maja77

Napisany: 2011-09-19 Dodano: 2013-04-12 09:56:34

Ten wiersz przeczytano 1461 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie