Cztery pory życia
Wiosna na moje życie
ogromny wpływ miała
Wówczas miłość rodzicielska
do życia mnie powołała
I choć zima panowała
w dzień narodzin moich
To w oczach mych zalśniły
majowe fiołki, liliowe powoje
Wiosenne lata dziecięce
rajem na ziemi mi były
Bo wszystkie smutki i bóle
matczyne słowa koiły
Młodość szumna i dumna
niebiańskie rozkosze obiecywała
Minęła niepostrzeżenie
- niewiele szczęścia dała
Lato burzliwe, upalne
pracowite i znojne było
Rozpalone marzeniami czoło
powiewem codzienności chłodziło
Zbliża się złota jesień
pora zbiorów nadchodzi
Plony - życie niesie
a w sercu i wrzosy, i wrzesień
Lecz gdy zima swym szronem
skronie me rozbieli
Gdy przyjdzie żegnać życie
w śmiertelnej pościeli
Gdy mróz w żarliwym uścisku
zmrozi serce moje
W oczach mych znów lśnić będą
majowe fiołki, liliowe powoje
Zabłąkana Krakowianka
Komentarze (21)
Bardzo dziękuję za wartościową krytykę, Panie
Andrzeju. Pozdrawiam serdecznie.
Głosuję na ten wiersz, może nie ze względu na warsztat
( ten prosi się o pokonanie rymów gramatycznych)
Z kolei wiersz posiada swój rytm, co jest cechą
dodatnią Pani warsztatu.
Najpiękniejsze w utworze jest przesłanie wyrażone
przez Panią w nim.
Bardzo dziękuję, Panie Bogumile. Pozdrawiam
serdecznie.
Piękny wiersz.
Panie Kaziu, serdecznie dziękuję i życzę miłego dnia.
Bardzo ładnie, refleksyjnie o porach życia, pozdrawiam
ciepło życząc udanej niedzieli.