Czuję nadzieję

Dopiero świt a już gubię się w nim
wierze że w ludziach jeszcze dobro i sens
czy wyścig szczurów będzie długo trwał
Bóg dał życie wszystkim nam tak samo

każdego dnia słyszymy tylko restrykcje
pod płaszczem pandemii zginęło tyle ludzi
żniwo covidu ile jeszcze ofiar trzeba
oceniamy tracąc ludzi co są wokół nas

w moim sercu pada deszcz brak energii
za oknem szarość chciałabym zasnąć
obudzić się wiosną w piękny kolorowy dzień wyciągnąć rękę do człowieka zwyczajnie dotknąć

pominę snem wilgoć poduszki spokój zagości
oczy ku niebu wzniosę zawołam o pomoc proszę
poprowadź mnie Panie uchroń strzeż od zła
poślij mego anioła aby sen stał się błogi.

autor

MAGNOLIA

Napisany: 2020-12-13 Dodano: 2020-12-13 20:40:30

Ten wiersz przeczytano 1065 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie