Czy to ja?

Błysk w oku, luz w kroku? To nie ja.
Sobą jestem, lecz do końca nie poznanym.
Nie dla mnie masowość, komercja, imprezy puste.
Sam jeszcze nie wiem, po co i dlaczego.
Wiem, że miłością, zwalczać można góry.
Wiem, że kochaniem leczyć można świat.
Cóż więc we mnie jest,
że jak zgniłe jabłko,
pełen jestem łez?
Wciąż czekam, i daję, i ślady swe zostawiam.
W ciele zamknięty, jak w klatce w oceanie.
Ja pragnę żyć miłością!
Mrok mnie otacza, zimno, mokro, tchu tu nie ma.
W ruchach skrępowany, chcę otoczyć się wolnością.
Chcę słońce zobaczyć, chcę zielenią porosnąć,
chcę wszystkim wybaczyć, minę mieć miłosną.
To tylko ja, z całości nie wielki,
coś jednak stanowi o mej bujności.
Sam się przekonaj, jeśli odwagi Ci nie brak,
czym w tym świecie jestem,
może aniołem bez radości?

autor

Janekt

Napisany: 2009-06-20 Dodano: 2009-06-23 03:18:31

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie