Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Czy wiesz.....

Nie zdajesz sobie z tego sprawy, czym jest moje życie
bez ciebie – zubożało, bo dawałeś mi miłość,
wiarę, nadzieję na lepsze, weselsze życie, a nic
z tego nie pozostało. To tak, jak bym widziała
poprzez gałęzie drzew promienie słońca, cieszyłam się
na pięknie zapowiadający się dzień.

Lecz w miarę przesuwania się słońca zmieniało się
światło i niebo się chmurzyło, ale wcześniej mieliśmy
swój odizolowany, mały świat jak pszczoły w ulu
albo owoce w sadzie. Spojrzenie twych oczu
rozjaśniał
uczucia blask.

Czułam emanujące ciepło, byłam lżejsza niż
powietrze, jak by ktoś dodał mi skrzydeł. Słowa twoje
były tak miłe sercu, jak zmierzch pośród lata.
Nasze spotkania tak naturalne jak wschody
i zachody słońca.

Tuliliśmy się do siebie jak dwa gołąbki, ale los
który do tej pory nas nie rozpieszczał i tym razem
też zgotował niespodziankę. Będąc z tobą czułam,
że szczęście trzeba rwać jak wiśnie, bo wcześniej czy później
czar miłości pryśnie.

Gdy zacząłeś oddalać się ode mnie czułam twoje
wahanie, utratę poruszającej szczerości,
nagłe przypływy czułości, patrzyłeś w dal
niewidzącymi oczyma. Zastanawiałam się czy
cię coś przy mnie zatrzyma.

Zrodziła się też natrętna myśl, żeby sprawdzić czy
coś nie zmieniło się od ostatniego spotkania,
bo wokół jest przecież, tyle dziewcząt do kochania.
Gdy padły słowa o rozstaniu, czułam ból
rozchodzący się, aż do serca.

Zrobiła się taka cisza, jak by ptaki i owady
nagle przerwały swą wieczną krzątaninę, nie czuć
było najlżejszego powiewu. Byłam jak drewniana
lalka, jak automat z jakąś straszną pustką w twarzy.
Rzuciłeś mnie na wiatr.

Stałam się popiołem i wielka chmura przesłoniła
słońce, od tej pory czuję się więźniem starych,
bolących obaw, boję się ciemności i niepewności,
które powstrzymują mnie przed wyjściem w jasność.
Tak trudno mi ……………
Tessa50






autor

Tessa50

Dodano: 2009-10-11 10:33:01
Ten wiersz przeczytano 932 razy
Oddanych głosów: 33
Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (18)

koplida koplida

Ciągle tli się przeszłość... Miłość to potęga, ładnie,
bo prawdziwie.

Ireneusz Szczepaniak Ireneusz Szczepaniak

Pesymistycznie - smutno :( tak wiele pragnień
niepokojów , lecz w tym smutku wiersz jest śliczny i
obrazowy. Opisy w czasie przeszłym ... rozłąka. obawa,
strach - czy miłość musi ranić ? czy nie może być
tylko związana z optymizmem ? chciałoby się przebywać
tylko w objęciach Edenu ... pozdrawiam, życzę pięknej
niedzieli i dużo radości (+)

Atena Atena

Droga Tesso50...Twoje wiersze nasączone są
wiarygodnoscią i niesamowicie grają na emocjach...
długość wiersza nie przeraża- bo czyta się go jakby z
zamkniętymi oczami....wiele smutku i goryczy,
niesprawiedliwości... pomimo że serce napełnione
nektarem miłości... masz talent...Pozdrawiam i życzę
szczęsliwości...:)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »