Czym?

Czym sobie zasłużyłem,
Na bycie tutaj, na życie?
Dookoła wzruszenia łzy widzę
I pokrzykiwania dzieci...

Czym sobie zasłużyłem,
Na słuchanie, na życie?
Dookoła słyszę silne słowa,
Zmieniające świat i człowieka,
W coś...

Czym sobie zasłużyłem,
Na widzenie świata, na życie?
Kiedy budzę się o świcie,
Widzę tylko poranną mgłę...

Czym sobie zasłużyłem,
Na bycie tutaj, na życie?
Łzy tylko nieszczęścia widzę,
I dziecięce krzyki...

Czym sobie zasłużyłem,
na słuchanie, na życie?
Dookoła słyszę tylko obelgi,
Zmieniające drugiego człowieka...
W bestię...

Czym sobie zasłużyłem,
Na widzenie świata, na życie?
Nie widzę szczęścia ani „ludzi”...
Widzę tylko mgłę...

Czym sobie na to zasłużyłem?
Pytam się sam siebie.
Odpowiada mi sumienie:
„W poprzednim wcieleniu,
byłeś okrutnym człowiekiem...”

autor

Kamil Konik

Napisany: 2007-12-18 Dodano: 2008-01-07 16:38:39

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie