Czysty gniew

Wściekasz się, bezsilnie łkając,
Wszystko chcesz zostawić, uciekając,
Wszystko zniszczyć, by więcej nie szlochać,
Bo zapomnieli ciebie też pokochać.

Obiecują, choć nie dotrzymują słowa,
Nie wysłuchują – czym innym zajęta ich głowa
Odrzucają – „radź sobie sama, potrafisz.
No co? Czemu się tak głupio gapisz?!

Idź, zrób co uważasz za stosowne.”
Wykrzycz to, co niewymowne,
Wypłacz to, co dawno zapomniane,
Rozdrap i oczyść starą, bolącą ranę.

Ochłoń, by móc im to powiedzieć,
Powiedz, czego nie chcą nigdy wiedzieć,
Każ nad krzywdą swoją się rozczulić,
Niech zechcą ciebie – dziecko raz przytulić.

autor

aph

Napisany: 2004-04-14 Dodano: 2005-04-17 13:31:56

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie