Daleko
Jesteśmy tak daleko
od siebie, że tracimy
rozumy tworząc wspólny,
jeden.
Nasze miejsce,
sacrum, pod obłymi
kształtami nieba,
jeszcze.
Ślepymi drogami
wysnuta, gubię
Twoja czułą rękę.
Ale, pamiętam wspólną mapę.
Widok krzyżujących się kierunków.
autor
a-typowa-b
Dodano: 2022-03-13 13:15:05
Ten wiersz przeczytano 1163 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Dziadku Norbercie, miło Cię tu zobaczyć. Pozdrawiam
serdecznie :)
Niby oddaleni a tak blisko siebie,
nadal jest Was dwoje, rozum został jeden.
Fajny, ciekawy obrazek miłości
w Twoim wierszu zagościł...
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego dnia :)
Mgiełko028 pozdrawiam :)
Ciekawa wspólna mapa. /pod obłymi
kształtami nieba/ urzekła mnie metafora. Pozdrawiam
ciepło :)
JoViSkA dziękuję, że wpadłaś. Za czas, jak zawsze
również dziękuję, pozdrawiając serdecznie.
Ciekawie i refleksyjnie...
Prawdziwa miłość nie boi się rozłąki...
Pozdrawiam ciepło :)