Dar?

Zaskakujące.
Potrafię być niewidzialna.
Choć, jak wiadomo
W kwestii tej
Prawa fizyki od lat
Zdają się być nieugięte.

Jednak magia istnieje,
Bo jak inaczej tłumaczyć.
Bajki nie kłamały.
Jestem niezbitym dowodem,
Choć rozmytym w powietrzu.

Każde lustro i szyba
To od dziś dla mnie
Zagadkowa tabula rasa.
Tylko złota łuna zdradza
Roztaczając na murach
Swą genialną grę cieni.

Jestem wyjątkowa.
Nikt nie potrafi przecież
W oka mgnieniu
Obrócić się w niebyt
I stopić z otoczeniem.

Niezwykły to dar,
A jednak..
Chcę, żebyś pozbawił mnie
Mocy, którą Tobie zawdzięczam
I w końcu zauważył…

autor

beyond

Napisany: 2010-01-27 Dodano: 2010-01-27 11:34:20

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie