Dar
Ulepię
ci z purpury nieba
nową miłość.
Potoczy się po trawie
jak kropelka rosy,
zawiśnie na pajęczynie
i zalśni jak diament.
Potem spadnie na ziemię
i napoi świat.
autor
Donnaolmeca
Dodano: 2020-05-16 08:49:40
Ten wiersz przeczytano 688 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Optymistycznie,
pozdrawiam
Podob się. Mimo jasego przeslania - pojawia sie we
mnie pytanie - Napoi świat? - czy ciebie? a moze
rosprysnie się, wsiąknie w suszę - wyparuje. - czy
zniknie? w przyrodzie nic nie ginie - tak mowia
marksisci (nie tylko)- w ogrodzie pana boga - takze
wszystko zostawia slad, jadnak kropla - kropelka -
czasminie uratuje kwitnących mieczykow. - potrzebujemy
regularnej wilgoci - podlewania i deszczu.
Pozdoba się:) - kazda kropla na wagę złota... - nie
powinna stać się daremna:kazdaznich -jej spadnięcie i
przyjęcie - zalezy od nas. To jej - i nasz los...
Jak syreni śpiew.
Ładnie to napisałaś, szczególnie podoba mi się puenta
wiersza.
Miłego dnia życzę.
Ciekawie. Pozdrawiam:)