Deja vu...
Ktoś mnie pokochał, ktoś mnie rzucił,
tak kręci się ten stary świat…
Ktoś dał mi radość, ktoś zasmucił,
ktoś mi odebrał parę lat…
Ja także pokochałem kogoś,
na krótkie chwile stanął czas…
Znów w tę idyllę wpełzła wrogość,
i wkrótce już nie było nas…
Gdym to przebolał i przywykłem,
niespodziewanie – wierzcie mi,
znowu się zjawił ktoś niezwykły…
Skąd my to znamy? Deja vu…
Tu aż się prosi jakaś puenta,
i taki wiersza zamysł był…
Ale gdzieś umknął, nie pamiętam…
Z księżyca prószy srebrny pył…
autor
hallski
Dodano: 2007-07-19 18:59:29
Ten wiersz przeczytano 657 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
hallski ,hallski popraw sie ,przez te gramatyczne rymy
jest niedobrze,bardzo źle:)jednak dla mnie twoje slowa
jak poranna kawa z grzanka mimo rymów gramatycznych
nadal jestem twoja fanką:)
Wiersz świetny a przesłanie jeszcze bardziej:)
Bo życie się składa z powtarzających chwil...
w miłości tak to bywa raz kochasz,a raz nie,
najważniejsze ,że w porywach. Ty potrafisz znaleźć
się;)
pozdrawiam
puenta wydaje się byc ok;)
Ten srebrny pył, to też dobra puenta. Z pewnością by
go nie było, gdyby nie nowa miłość...
miłość lubi zaskakiwać każdego człowieka, czasami się
przed nią bronimy, czasami nie możemy jej odnaleźć,a
czasami ją tracimy, ale zawsze powinniśmy zadać sobie
pytanie czy ona nam się należała, i jak o nią
walczyliśmy, czasami bardzo trudno jest żyć miłości w
naszym świecie, ale musimy dać jej szanse i jej szukać
każdego dnia i w każdym człowieku:)
wiersz w ciekawy sposób wyraża uczucie tęsknoty i
miłości i to mi się podoba:) pozdrawiam duszek2910:)
....i tak życie przemija...uwierz mi....jak ja to
doskonale znam! Deja vu... lekko napisany, przyjemnie
sie czyta....
Ja tu się niczemu nie dziwię - takiemu sam diabeł
dzieci kołysze.
Piękny ciepły wiersz ...takie deja vu zdarza się chyba
czasem każdemu...
Ktoś Ci dał wiarę,ktoś nadzieję,
inny zaś zasiał miłość znów,
byś ciągle czuł ,że jesteś w biegu
i o tym wszystkim proszę mów..:))
Wiersz jest naprawde świetny... Hmmm właśnie skąd my
znamy Deja Vu... Może stąd, że życie jest ciągłym
powtarzaniem się historii... ?
Urokliwe te twoje Deja vu. Każdy z nas zasmakował
tego. Widzisz coś i myślisz skąd,,,,itd
Niesamowite to, podobnie jak wiersz, który sugeruje,
że......:)))) niech każdy sam sobie zinterpretuje.
Fajnie to napisałeś.