Demos

Komentujesz moja cisze,
Więc patrz na mnie.
Dziwi Cię moje spojrzenie,
Nie powinno.
A więc jak, powiedz jak
Chciałbyś abym wyglądał.
Albo milcz lepiej.
Odejdź sobie gdzie chcesz,
Demos i tak chętnie Cię przyjmie,
Bądź sobie, kim chcesz,
Demagoguj ku uciesze dowoli,
Tylko nie zawiązuj oczu,
Ani tym bardziej nie wracaj do mnie,
Bo już nigdy mnie nie dogonisz.

Kamieniują moja cisze.
Znudziło im się tylko patrzeć,
Podnoszą coraz cięższe kamienie
Widząc jak milczę,
Aż w końcu stały się zbyt ciężkie.
Ten największy tylko ty uradzisz.
Więc podnieś go, jeśli chcesz,
Daj świadectwo swojej prawdziwości,
Tylko zastanów się, komu,
Wobec nich czy wobec mnie.
Droga, którą proponuje
Nie będzie wygodna.
Możesz odejść w nieświadomości
Albo wziąć przewodnika w jedną stronę.
Musisz pozwolić, aby i Ciebie ukamienowali,
Ciało zbędę Ci jest.
Daty i nazwy, czym one są…
Tak masz racje,
Tylko pustym symbolem
W który wierzą miliony
Ślepo, tylko ku poczuciu wartości

Jednak rzuciłeś.

Bądź potępiona duszo pod oklaski.
Zamilcz wreszcie i stop się w bezładna formę,
Na nic innego nie zasługujesz,
Jak ich popłoch.
Raz postawią Ci pomnik na forum,
A dnia następnego wydadzą z ojczyzny.
Taki oto los sam wybrałeś.
Lecz ja pamiętać o Tobie będę.
I pokaże kiedyś Twój kamień,
Zalążek piekła,
Lecz wówczas już go nie uradzisz

kolejny wiersz ni wiersz... coraz bardziej zastanawiam sie nad prozą...

autor

still

Dodano: 2007-06-08 23:06:52

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie