Depresja 2

Depresja – każdy kto ją ma to jej się wstydzi
A wielu dobrych przyjaciół wcale nie widzi
Problemu – zawsze dobre rady, „Głowa do góry”
Bzdury!!! Depresja to wciąż te czarne chmury
O góry słońce lecz go już nie dostrzegasz
Myślami gdzieś całkiem indziej wybiegasz
Odbierasz tylko szarość dnia, pustynia dookoła
Nikt twojego doła nie widzi i też nie zawoła
Za tobą, choć osobą niby jesteś dla wszystkich good
Czujesz, że to Ciebie zabija, że jesteś jak wrzód
Na cud już nie liczysz – sznur, alkohol i leki
Bo szczęście, miłość to dla Ciebie ląd bardzo daleki
Wieki zajmie dotarcie do niego i dlatego
Masz obojętne podejście dosłownie do wszystkiego

Depresja – obawy, tysiąc myśli i ciągły płacz
Samotność, niezrozumienie, które mówi „Skacz”
Tam na dole jest spokój – wolność, brak cierpienia
I tych wszystkich sytuacji, które Ciebie ostro wpienia
Sytuacja się nie zmienia – wciąż widzisz jej oczy
Lecz nie ma już jej, a wspomnień milion kroczy
Wciąż za Tobą – reset ich jest niestety niemożliwy
Bo jesteś zbyt wrażliwy – romantyzm prawdziwy
Romantyk to antyk myślisz patrząc w lustro
Czujesz się jak śmieć, bo w koło Ciebie jest pusto
Ponownie kompleksy dają tobie o sobie znać
Nie przestajesz się jutra bać i nie możesz spać
Wstać nie chcesz gdy nie możesz szczęśliwym być
Depresja odbiera wiarę, że nie chcesz już żyć

autor

Dziadek Euzebiusz

Napisany: 2019-03-26 Dodano: 2019-03-26 23:16:00

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie