Depresja

Oczy zabłądziły
Przepychając myśli
Grawitacja wstać zakazuje

Ilu już pływa w anhedonii
Wielu utonęło pod jej falami
Z braku porozumień kanałem werbalnym

Ja także zakładam maskę
Pozornego ładu emocjonalnego
Uderzając duszą w licho

Długofalowe zbieranie się gęstych chmur
Skutkuje ulewą bądź uderzeniem pioruna
W samo sedno życia

Konglomerat dominujących impulsów
Pojedynczych sygnałów
Które niemo wołają o pomoc
Zaciskając pętlę na szyi

Adolescencja pełna jest huśtawek
Cienkich lodów przez które musiałam przejść
Wyzwoliła silne epizody
Niechcianego jestestwa

Między pożółkłym kartkami
Których nikt nie przejrzy
Są drobne ślady łez

Długofalowe zbieranie
Odłamków szkła
Odbijam na swoim zdrowiu
Mimo braku odpowiednich strun

Wzrok błądzi
Stopy niewzruszone
Rozkładam ramiona
Niczym wielkie skrzydła

Odbijam się palcami
Łapiąc wiatr w usta
Słyszę chrzęst
I cichnącą muzykę w tle

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2022-01-17 Dodano: 2022-01-17 17:19:37

Ten wiersz przeczytano 645 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie