....DESZCZ
Za oknem deszcz pada
Kropla za kroplą
Z nieba leci woda.
Niebo zasłonięte
Chmurami otulone
Wygląda tak, jakby świat
Miały przytłoczyć
Jakby zgnieść go chciały.
I czuję że ten świat...to ja.
Patrzę znużona
Zmęczonymi oczami
Na ten smutny pejzaż
Tonący cały w deszczu.
A niebo nadal płacze...
I ja płaczę...
Tylko, dlaczego?
autor
Dusia1965
Dodano: 2008-10-11 10:19:30
Ten wiersz przeczytano 581 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Niebo z rozkazu Pana i Władcy się rozpłakało nad losem
Ziemi, a Ty? Się zastanówm nad czyim losem czy z
jakiego powodu, może za szczęścia?
Jesteśmy cząstką przyrody. Nastrój udziela się, wzmaga
nasze wewnętrzne rozterki i smutki. Jednak pogoda
zmienia się i nasze nastroje staja się też
radośniejsze i optymistycznie patrzymy na świat.
Wiersz dobrze oddaje stan przyrody i człowieka.