Diana

Mojej wyżliczce jedynej

Leżysz Diano sobie w grobie
Tak mi tęskno jest po tobie
Choć nagrobek masz z kamienia
Mego smutku to nie zmienia
Nie pomogą tu marmury
Bo bez ciebie świat ponury
żyłaś z nami lat szesnaście
I w tym problem leży właśnie
Bo tak bardzośmy się zżyli
I szczęśliwi tacy byli
Kiedy naraz ciebie brakło
To tak jakby zgasło światło
Ty po górach i po wodzie
Byłaś z nami nawet w chłodzie
Może gdyby nie nowotwór
Ten okropny straszny potwór
Byłabyś ty jeszcze z nami
To przez niego teraz sami
Teraz biegasz w niebios górach
Tam wysoko , tam gdzieś w chmurach
Tam cię czekał Lord kolega
Teraz razem z tobą biega
Razem z wami Eda matka
Tak niebiańska z was gromadka
Czekaj na nas tam u Boga
Niech nie trapi cię już trwoga
My do ciebie dołączymy
Gdy swój żywot zakończymy.

autor

Dyrka

Napisany: 2004-07-02 Dodano: 2005-08-08 22:22:22

Ten wiersz przeczytano 1275 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie