Dla D.
To ty dziś zamykasz w swoich rękach
cały mój świat.
i patrzysz na mnie niewinnie,
jak niewinny jest na polu kwiat.
To ty sprawiłeś, że uwierzyłam
w swoje piękno,
ukryte pod peleryną czarnej niewiedzy,
dziś wynurzone miękko.
To ty słowami swymi pokazałeś
mi mały cud,
którego jak nigdy przedtem,
smakowałam jak miód.
To ty dźwiękiem swego głosu,
obudziłeś moje serce,
które uśpione przez tyle lat,
zapomniało dotyku dłoni na ręce.
To ty swoją obecnością, nauczyłeś
mnie na nowo żyć,
dziękuję ci za to,
że znowu mogę być.

Kornelia




Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.