Dla R.

Rafałowi...

Przejdę się jeszcze jeden raz,
Naszymi wspólnymi drogami,
Zaśmieje się ze mnie czas,
Że żyłam złudzeniami...
A gdy nad ziemią osiądzie mgła,
Polubię widok rozbitego szkła.

Majaczą cicho, pójdę przed siebie,
Świat mi się wyda taki szalony,
Zobaczę śmiejące się gwiazdy na niebie,
A w wafli wody- swój wzrok zlękniony
I gdy przyjdzie lęku chwila zła,
Polubię widok rozbitego szkła.

A potem upadnę tak tkliwie, subtelnie,
Jakby mdlejący, anioł niebiański
I mnie pochłoną myśli piekielne,
I już na zawsze znikną niesnaski.
Więc gdy mi spłoną anielskie skrzydła,
Polubię widok rozbitego szkła.

... za jego obecność i nie-obecność.

autor

Niśka

Napisany: 2010-12-13 Dodano: 2010-12-17 19:59:03

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie