Dla Ani

Wim, że na taki wiersz jest już za późno, ale nie mogłam siępowstrzymać a wcześniej nie miałam weny.

Straciła wiarę w życie, straciła lepsze jutro,
w przyszłość patrzyła zaszklonym okiem smutno,
upokorzona, osamotniona w świecie bólu, rozpaczy,
przestalo wierzyć, że może żyć inaczej.

I przez to, w samotności godzinach,
mając dosyć życia tonącego w kpinach,
powiesiła się na skakance, by już nigdy więcej,
nie musieć wystepować w swego żecia męce

autor

Agagus

Dodano: 2006-11-06 17:44:44

Ten wiersz przeczytano 1024 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie