Dla Marioli
Niedany był Ci weselny strój
I blask obrączek był Ci obcy
Los przerwał Twego życia nić
Tam, pod osłoną nocy.
Czekało, Ciebie tyle pięknych chwil,
Które ,może przeżyć tylko matka,
I w miłość swą ,bezgranicznie
Wierzyłaś do ostatka.
Niech niewidzialna Twoja dłoń,
Czuwa każdego dnia.
Bo, zostawiłaś po sobie,
Maleńkie serca dwa.
Dla córek Marioli -Julii i Natalii
Komentarze (1)
Życie jest często bezlitosne, budując ludzkie dramaty,
o jednym z nich piszesz w swoim wierszu.