...dla życia...

To nic, że nie raz w mroki wchodzę
jak nic to, że z nadziei konam,
kiedy z aniołem jest mi nie po drodze
samotnie czynów swych dokonam.

I chociaż bładzę, chociaż łkam
jestestwu swemu nie zaprzeczę,
to jedno najważniejsze mam
co dumą inny człek orzecze.

Nie jako złodziej w ciemną noc,
nie jako cień przemierzę życie,
spojrzenie z lustra, moja moc
trwam swą jawnością, a nie skrycie.

A kiedy przyjdzie już ten dzień,
rachunek z czynów mi wystawią,
przeszłości mojej chlubny cień
na czole rysą nie ustawią.

autor

smutne oczy

Napisany: 2008-05-05 Dodano: 2008-05-06 10:13:45

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie