Dlaczego...
Każdego dnia wspominam twoją twarz
co noc śni mi się twoja postać
nie umiem cię zapomnieć
serce nie chce przestać kochać.
Ciągle w uszach słyszę twój głos
w głowie mam twój uśmiech
bezradność rozrywa mą duszę
bo los postąpił z nami tak okrutnie.
Dlaczego życie tak nas doświadcza?
najpierw miłość na naszej drodze stawia
a potem kochać nie pozwala
i ciosy bolesne w serce zadaje.
autor
Wioletta Więckowska
Dodano: 2014-12-07 19:39:03
Ten wiersz przeczytano 551 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Gorzki wiersz,czasem myślę,że życie nas po prostu
hartuje.Pozdrawiam:)
Czuć w Twoim wierszu gorycz samotności, która potrafi
udzielić się czytelnikowi. Pozdrawiam:)
bardzo piękny wiersz; czuję podobnie* pozdrawiam
Dobre pytanie tylko odpowiedzi brak .....
Dobre pytanie tylko odpowiedzi brak .....
Życie nam różne pisze scenariusze.
Pozdrawiam.
piękny choć smutny...no właśnie dlaczego:) miłego
wieczoru
bardzo dobry czytelny przekaz podany w wierszu często
tak bywa,że nie potrafimy się dogadać Pozdrawiam
serdecznie:)
Ostatni wersy, to jak już "ciosy bolesne w serce
zadaje", a nie tak jak Ty to napisałaś "zadawa".
Jednak i tak nie zmieni to faktu, że dla mnie ten
utwór jest zbyt prosty i jakoś tych rymów nie widać.
Nie podoba mi się.