dmucha, wiec na wiatr nasiona rzuca

re demonie;
niech no tylko zakwitną topole..
dostaję alergii, duszności i oddychać się boję, bo w
powietrzu psia nędza tylko biały puch i jak bawełniana
przędza wstrzymuje wszelki powietrza ruch..

plastyczny obraz... ostatnia strofa cudenko;)

re Sabinie Gancarz; jeśli nie mamy na daną rzecz
wpływu i nie możemy niczego zmienić - pozostaje nam
jedynie ową rzecz polubić..

Wzruszający i realistyczny opis otaczającego nas w
przyrodzie piękna.

Wiersz piękny a dmuchawcy z mleczowiska nie lubię bo
ogród zaśmiecają
Pozdrówka zostawiam:)))

Twoje wiersze zawsze są takie inne :)

Nadal mi się podoba, szczególnie druga strofa:) Miłego
dnia.

wiersz świetny jak zwykle a te białe co pyli to zgroza
dla mnie Pozdrawiam serdecznie:))dziękuję za komentarz
u mnie

dmuchawce, latawce, wiatr... fajny wiersz - w
ostatniej zwrotce skoro pojawia się dwukrotnie słowo
"niby" - msz. warto zamienić jedno np. na "jakby" -
albo jeszcze "cóś" innego - autor ma duży zasób słów -
na pewno coś znajdzie - o ile zechce :).

zawsze mnie fascynowały dmuchawce
i to chyba - a na pewno, spadochrony są w
dzisiejszości.
Pozdrawiam serdecznie

Znów ciekawie bawisz się słowem. żeby tylko puch
mleczy, u mnie zaczyna robić się biało od puchu
Topoli, niekiedy trawniki i ulice wyglądają jak
pokryte śniegiem a ja kicham i płaczę. Serdeczności