Do Boga

Tak pragnę zatrzymać się przez chwilę,
Nie pędzić wciąż, obejrzeć się za siebie i spytać: ile?
Ile mam biec tak bez wytchnienia?,
I kiedy mogę spełnić me pragnienia?.
Pragnienia tak bardzo w sercu skrywane,
Bliskie mym myślom, oddane.
Nie chcę, a jednak muszę ciągle iść przed siebie,
Pytam więc Boga, kiedy jestem w potrzebie.
Jak mam zatrzymać choć przez chwilę me życie?,
Zrobić przez tę chwilę coś dobrego, nie chować tego skrycie.
Nie popełniać wciąż błędów młodości,
Wypełniać swoje życie szczęściem, żyć pełnią radości.

Czas już nie jest przeszkodą, by móc żyć normalnie,
Wypełniam każdą pustkę, w swym sercu każdego dnia, legalnie.
Dla samej siebie zwolniłam,
Bóg dał mi jeszcze jedną szansę, i dał mi to o co prosiłam.
Już mogę za siebie się obejrzeć,
Co ranek mogę piękny wschód wejrzeć.
Teraz Bogu dziękuję za to co mam,
Odkrywam wszystko od nowa, już przed siebie nie gnam.
To on pokazał co jest wartościowe,
Jak mogę pomóc innym, takim jak ja, i to jest zdrowe.
Wcale nie muszę tak przed siebie biec,
Wystarczy uwierzyć w siebie, wystarczy chcieć.

autor

Orinokii

Napisany: 2008-10-31 Dodano: 2008-10-31 15:42:55

Ten wiersz przeczytano 715 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie