do Ciebie

Samotność wprosiła się sama
uwiła sobie spokojne gniazdko
oplotła mnie szarą pajęczyną
nie pozwalając na żaden ruch

a słońce tak wysoko
zaprasza i kokietuje

ja szamocąc się nieustannie
rozluźniam co trochę więzy
im mniej się szarpie
tym więcej mam swobody
bo samotność usypiam

nocą jestem już wolna
silna i konsekwentna
dążę do celu ...
pozwól iść mi szybciej
męczy mnie ta stagnacja
zgubię tą samotność w tłumie
przebiegnę koło niej niezauważona
do Ciebie ...

autor

singularis

Napisany: 1999-02-04 Dodano: 2007-02-21 16:50:08

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie