Do człowieka w człowieku
Nie skomplikuję tego, co i tak od ładu
odbiega
zamazując przy tym obraz, kondycję
człowieka.
Dziś łatwo się pogubić, gdy zewsząd
hedonizm
każe przed namysłem, refleksją się
bronić.
Jednowymiarowość – epoka dostatku!
I dobrowolnie pchamy te śmieci
do statku.
Zbieraczu wrażeń, przystań na chwilę –
ile osób bezmyślnie zraniłeś?
A szczęście gdzie indziej, w sercu
schowane
czeka na tego, który nie chce go
znaleźć.
autor
MarcinKozak
Dodano: 2015-06-21 17:30:54
Ten wiersz przeczytano 1164 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Kwintesencja realiów XXI wieku. Zgadzam się. Produkcja
śmieci, obrastanie w rzeczy.
Wiersz mógłby mieć także klimat filozoficzny.
Właściwie wszystko w nim jest idealne wg mojej
skromnej osoby:) Pozdrawiam i życzę dalszej takiej
weny twórczej;)
Ciekawe słowa.Pozdrawiam
Można podumać nad wersami:)
Żądze nam szepczą, więcej, wciąż więcej,
a życie samo w sobie jest szczęściem!
Pozdrawiam!
ciekawie Marcin:)pozdrawiam
ciekawie refleksyjnie ...przystań na chwilę - warto
to sobie wziąć do serca :-)
pozdrawiam
Marcinie, a dlaczego "pchamy te śmieci do statku" czy
tylko dla rymu? No i przekomplikowałeś trochę.
Świetna refleksja.
Pozdrawiam cieplutko:)
przystanąłem na chwilę i z ciekawością
przeczytałem...świetny, refleksyjny wiersz w formie
apelu:) pozdrawiam
Ciekawe !
pozdrawiam
Ciekawie Marcin:))
Zbieraczu wrażeń, przystań na chwilę –
ile osób bezmyślnie zraniłeś? - Mam wrażenie, że ja
też niechcący to zrobiłam - całość bardzo mi się
podoba - skłania do refleksji nad sobą
Trzeba tylko być człowiekiem,zeby nie zejść na psy -
Dzem:)
Ciekawie ujeta prawda o współczesnym cłowieku.
Pozdrawiam