do ducha
do ducha
Powiedz mi mój miły
chociaż już cię nie ma.
Do kogo mam mówić
do kwiatów do nieba?
Nie ma zrozumienia
wśród zgiełku ludzkiego.
Jedni są przyjażni
u innych serca żadnego.
Jeśli wchodzisz wysoko
to wchodź sobie na zdrowie.
Trzeba jednak w dół patrzeć,
ja to radzę tobie. Iwona.D.
autor
Iwona Derkowska
Dodano: 2009-04-16 00:01:58
Ten wiersz przeczytano 590 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
no niby tak, ale nie do końca
pozdrawiam
Samotność jest melancholijna. Melancholia ponoć mija,
a reszta....?
wiersz ładny, a smutno się jakoś zrobiło, bo nie ma z
kim rozmawiać, pozdrawiam :)
Może jednak warto patrzeć do góry? Tam niebo, słońce,
gwiazdy i chmury. A pod nogami to walka z robakami.