Do Muzy
Świetlista Klio obleczona w purpurę
Na tronie zbielałych kości bohaterów
Siedząca i grubym wieków setek sznurem
Pociągająca jak u przeszłości sterów
Nie daj żyjącym stać się jako głusza
Bezwiednej życia płynącego toni
Spokojnie wierna wszelkich uczuć susza
Bez pięknie ckliwej i śpiesznej pogoni
Wspomnij na minione wieków drogowskazy
Nie pozwól zapomnieć myśli
niestrudzonych
Zarzuć purpurową swą szatę bez zmazy
I ze słabych duchem czyń nieposkromionych
autor
Nike2017
Dodano: 2017-11-01 12:06:28
Ten wiersz przeczytano 482 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Dobre przesłanie, niechaj ten duch silnym się stanie.
Pozdrawiam:)
Przeczytałam z lekkim dreszczykiem :)
Pozdrawiam :)
Klio, czyli głosząca sławę opiekunka historii. Ciekawa
odezwa.
Myślę, że warto poprawić stylistykę, np. w wersach :
Siedząca i grubym wieków setek sznurem
Pociągająca jak u przeszłości sterów...
Pozdrawiam
Bardzo ciekawe, ta muza też zapewne jest interesująca,
pozdrawiam :)
Bardzo piękny przekaz :) Pozdrawiam serdecznie +++