DO POETÓW
Niechaj poeci piękne wiersze piszą,gdy
rzeczywistość skrzeczy.
Niech w serca nasze, kroplę miodu wleją, co
życie nam uleczy.
Zanim ta wiosna świat nam ubarwi, rozłoży
kwietne kobierce,
składając wiersze, niejedną łzę otrą -
niejedno pocieszą serce.
Niechaj napiszą o tej miłości, która
przetrwała zamiecie
i z którą dwoje kochanych ludzi,
wychowywało swe dzieci.
Niech piszą o tym, jak młoda żona, wygląda
męża powrotu
i jak smakuje pyszna szarlotka - co czeka
na niego w domu.
Niechaj opiszą piękne przyjaźnie, bez
których żyć nie umiemy
i o tych ludziach, co jak Anioły, pomogą
wstać, gdy padniemy.
Świat pędzi naprzód z prędkością światła,
słabi zostają w tyle.
Niechaj poeci ich zauważą - wierszem się
nad tym pochylą.
Wiosennym słońcem, kolorem tęczy, ubarwią
uśmiech kochany,
łzy pozmieniają w kropelki rosy, zastąpią
je marzeniami.
Żółtym kaczeńcem, serca rozgrzeją, wiatrem
przywrócą nadzieję,
zobacz poeto, jak wiele możesz - dać
ludziom, na pocieszenie.
Gosiówa
Komentarze (12)
Niech Żyją Wrażliwi! Pozdrawiam serdecznie i ciepło
..."Niechaj poeci piękne wiersze piszą" ...i z
pewnością marzą o tym:) ...więc niech tak będzie:)
...pozdrawiam:)
Bardzo ciekawie i optymistycznie, ale jak tu się nie
zgodzić z takim apelem który brzmi rześko i
wiarygodnie i zachęca w każdym przypadku...powodzenia
Brzmi,jak apel do poetów:) Ładnie. Pozdrawiam
"słabi zostają w tyle.
Niechaj poeci ich zauważą - wierszem się nad tym
pochylą" Jest też szansa że wiersz tam spadnie i
będzie się poznawać poprzez bliskość mentalną
Jesli do petow, to nie do mnie :))
Ja jeszcze w sprawie łóżka, "bis", to doprowadzi do
bankructwa za każdym razem nowe. Apropos dzisiaj,
dokładasz pracy jak tyle jej w ogródku. Pozdrawiam.
przepiękne i bardzo zaszczytne zadanie postawiłaś
przed poetami :-) myślę, że faktycznie poezja może
serca leczyć :-)
A to co niektórym obowiązków przydzieliłaś... misja
prawie :)
Dobrze, tylko tu brakuje 'e' - ''która przetrwała
zamieci'' = przetrwała co? zamiecie, te zamiecie. I
po przecinku KONIECZNIE spacje, w przeciwnym razie
się zlewa.
wiesz przez poezję na beju ...można stanąć na duchu
...czasem twardo w życie iść ...tylko trzeba
uwierzyć...i mieć głęboko zakorzenioną nadzieję w
sobie ...piękny ...pozdrawiam ciepło
Bardzo, bardzo optymistycznie i z duchem napisane :)