Do Śmierci

Otul mnie swoim płaszczem nocy,
Ty jesteś panią życia i śmierci,
chcę tonąć w Twych ramionach,
w Tobie umrzeć,
w Tobie się odrodzić.

Nieśmiertelna i wieczna bogini
nieraz już pukałaś do moich drzwi,
chciałaś mi wskazać nową drogę
ale ja nie byłem jeszcze gotowy.

Teraz jestem, czekam aż po mnie przyjdziesz,
wyjdę Ci na spotkanie,
runie dzieląca nas ściana
a granica będzie już tylko mglistym wspomnieniem.

Przyjdź i napijmy się swojej krwi,
zatańczmy w obliczu Luny.
Kruk zabierze moją duszę -
serca już nie mam.
Wilki będą nam śpiewać romantyczną pieśń.

Przyjdź - ja już wychodzę na Twoje spotkanie,
mrok mnie zabiera i rodzi się we mnie prawdziwe, wieczne życie.

29.05.A.D.2005

Konrad Staszewski

autor

Konrad Staszewski

Napisany: 2005-05-29 Dodano: 2008-07-22 16:23:13

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie