Do tej samej rzeki?

Tak, nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki,
chociaż...
Pozdrawiam :)

Poruszający przekaz. "Lecz nic nie czuję. Jestem
zdolny tylko do wspomnień" pozostawiasz mnie w
głębokiej refleksji. Świetny wiersz, gratuluję.
Pozdrawiam i głos zostawiam :)

Szkoda, że z wygasłych popiołów,
nie da się wskrzesić ognia.

Pozdrawiam, Michał.:)

Serce nie sługa, ono lepiej wie..."odgrzewane" uczucia
już tak nie smakują

Pozdrawiam ciepło :)

Pisz rzadziej, ale tylko takie miody.
:):):)

Ludzie, którzy pochowali współmałżonka nie zawsze
skłonni są przeżywać wszystko jeszcze raz, ale warto
mieć znajomych i przyjaciół.
Pozdrawiam :)

I tak bywa, że rzeki w którymś momencie krzyżują się
ze sobą, ale nie mieszając każda płynie swoją drogą,
nurtem,

piękny, refleksyjny wiersz o gorzkim smaku miłości,
pozdrawiam serdecznie:)

Refleksyjnie, do zadumania...
chyba silne przeżycie.
Pozdrawiam serdecznie Michale:)

Dziękuję za wizytę i bardzo piękny komentarz.

Nasze dawne zaniechania

A rzeka? Całkiem już nie ta sama -
innym korytem kieruje wody.
Brzegi jej prawie wyzbyte słońca,
co grzało, gdy człek był młody.

Niesie wspomnienia, ale niejasne,
ukryte raczej w kurzu zaniechań -
tych, co przed laty były wbrew sobie,
Teraz myślimy, co jeśli, może...

Widzimy, że wyszły na zdrowie.

Dwa razy do tej samej rzeki się nie wchodzi ...bo to
już nie ta rzeka.

I tak niech lepiej zostanie, pozdrawiam

Napisałbym, że smutne to, ale... Życie, po prostu...
Cóś tam wiem :) Ale czy ta obojętność, bo Pl kiedyś
też faktycznie nic nie czuł do owej Pani? Chyba jednak
nie, bo to wyczuwalne niespełnienie...

Pozdrawiam.

Tak to działa, wspomnienia, a wspomnienia są bez wad i
lepiej zapamiętać to co było, czy być mogło, niż
ryzykować konfrontację z teraźniejszością. Wiersz
bardzo mi się podoba i świetnie to opisuje.
Pozdrawiam.

trudno wskrzesić iskrę w palenisku które wygasło.