Docenilam zycie
Lapie chwile, zyje tym dniem.
Bo warto..
Warto zatracac sie dla kilku cudownych
chwil,
By pozniej spasc na dno i znow odbic
sie.
Warto uronic kilka lez, by moc ujrzec
usmiech.
Ja to wszystko wiem...
Od dawna nie wiem co to pospiech,
Delektuje sie kazda minuta.
Ide lekkim krokiem z usmiechem,
Bo tak lzej, bo tak lepiej.
Zawsze wysusze lzy, wezme lekarstwo na
zraniona dusze.
Bede szla...
Ja tak musze...
Bog tchnol zycie i dal wskazowki.
Ja swoje odczytalam i wiem co mi dane.
Zapisane mi zarazac ludzi szczesciem.
Pokazac, ze zycie nie jest zle,trzeba
potrafic zyc.
Uswiadomie, ze w kazdym z nas jest kropelka
dobroci.
Tyle do zrobienia, nie do opisania.
To nie moj czas!
Jeszcze nie dzis!
Ja chce poprostu zyc!
Komentarze (1)
śliczny wiersz! naprawdę! tak trudno niektórym dojść
do takiego samego wniosku, o którym tu napisałaś. to
takie wspaniałe "zarażać ludzi szczęściem", więc tego
ci życzę. rób to, chociażby pisząc kolejne takie
wiersze ;) pozdrawiam ;)