...Dogasające wspomnienia...

Siedząc na ognistej skale wspomnień
Wśród dogasających zmysłów grani
Gdzieś na nieboskłonie Twoje usta
Całują delikatnym tchnieniem księżyca

W takt magicznej liry
Przeplatają się kolorem zorze
Odbijają srebra kopytami
Od tafli naszych ciał

Siedząc na górze pragnień
Posiadłam wszystkie świata zapachy
Miecze bliskości niechcianej
Posypały się w przepaście płatki chwil

Dłonie tak kruche, bluszczem splątane
Pomnikowe rosy Twych oczu
Udają się w otchłani ciemności

I ja w skałę się zamienię
Czekając duszy bram natchnienia
Zastygają w wołaniu usta
Krągłości muz natury
Pozostaniesz w kręgu marzenia…

Wspomnienia lubią dogasać... Ale zawsze się gdzieś tlą...

autor

Aranel

Dodano: 2006-12-06 19:20:27

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie