Dojrzałość

Budzą Cie przemarźnięte poranki,
rzeczywistość dopada Cię.
Ale czy to cos złego?
popołudniem słońce oplata Twoją twarz ,
zachwycasz sie na nowo.
Nie ścigasz się,
nie smucisz,
już nie walczysz.
Poddajesz swoje życie naturalnemu biegowi.
Pieszcząc w ten sposób swoją dusze,
adorując innych zachcianki,
nie wyciszkasz się jak cytrynka,
nie uciekasz,
juz nie ranisz.
Nie jestes juz niestrudzony ,
myslisz juz tylko jak wypełnić życie czyms pozytywnym.
O to takiej dojrzałości śni z nas kazdy.

autor

nieokiełznana

Dodano: 2012-03-26 13:16:20

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie